Listen.

Sa mundong ito na puno ng panloloko Ito na lamang ang maaasahan ko Bagaman hanap mo ay katotohanan Rinig mo lamang ay kasinungalingan Wala na tayong mapagkakatiwalaan Karamihan ng tao tayo’y sasaktan Mahirap humanap ng pwedeng asahan Lahat ng tao tayo’y tatalikuran Nahihirapan tayong maintindihan Ang katotohanan ay hinaharangan Pinapakita ay kasinungalingan Kahit na hindi ito kailangan Tigilan na natin ang paglolokohan Wala rin naman itong patutunguhan Lumayo na tayo sa nakasanayan Bagaman hindi natin namamalayan Napakaraming bagay na ang nagbago Ang mga sikreto’y di na maitago Pati na rin ang mga damdaming bumubugso At mga bagay na pilit tinatago

I Do you ever have That sudden urge To just quit And stop from that point II To no longer go on And just leave things To be the way That they are III To no longer continue And lose all hope From that point on Do you ever IV Think to yourself That all this will lead Entirely to nothing But dust and darkness V That no one would care That no one would mind That no one would see Everything VI Everything you do You think You say For everyone VII Everyone you care about And everyone you don’t And everyone who cares But doesn’t tell you so VIII And so you think to yourself Nothing matters Because my actions As well as I myself don’t matter

I Ako’y namanhid na Walang maramdaman Walang pakialam II Pagod na ako Ayoko ng maging emosyonal Bahala kayong umiyak III Ngumuti at tumawa Magmahal at masaktan Pero ako IV Ayoko na Ayoko na talaga Bagaman dumadaloy ang akong dugo V Ang aking emosyon ay hindi na Dahil nga Ako’y namanhid na